شهید بهشتی مظلومانه زیست و به شهادت رسید. تنها پس از شهادتش، عظمت شخصیت او آشکار شد و این عین مظلومیت است.
شهید بهشتی برای رهبرش، سربازی گوش به فرمان بود که نمی‌گذاشت فرموده او بر زمین بماند؛ ما کجای این راه ایستادیم؟!
بیشترین هجمه‌های دشمنان انقلاب نصیب شهید بهشتی بود چون آنها می‌دانستند بهشتی کیست، اما برخی به ظاهر دوستان لیبرال نه!
در تمام دوران رفاقتم با شهید بهشتی او را فردی آزاداندیش دیدم که زیبا می‌اندیشید و در نهایت هم چونان زیبه اندیشان به زیبایی رسید و عروجی ملکوتی یافت.
جریان مطالبه‌گری با نام شخصیت‌هایی چون شهید بهشتی پیوند خورده؛ کسانی که در این راه نیش تهمت‌ها را به جان خریده و شربت شهادت نوشیدند تا نام‌شان را به نکویی ببرند.
